Ólíkt bróður sínum Stekkjastaur á hinn granni, liðugi Giljagaur ekki í neinum vandræðum með að yfirstíga allar hindranir sem verða á leið hans. Í ár sló hann öll hraðamet niður fjallið.
En það á hann að stórum hluta hestinum Gormi að þakka, sem bar hann mestan hluta leiðarinnar.
Hesturinn Gormur er eins og nafnið bendir til einstaklega fjaðurmagnaður og fimur við að stökkva yfir hindranir. Hvort heldur það voru gil, gljúfur eða straumþungar ár sem urðu á vegi þeirra,
Gormur hikaði aldrei. Hann stökk með glæsibrag yfir allar torfærurnar með Giljagaur á bakinu og skilaði honum heilum á mettíma niður í dalinn.
Það fyrsta sem Giljagaur gerir er að fara beina leið í fjósið, því hann veit ekkert betra en að súpa nýmjólkurfroðu. Hann læðist inn í fjósið og felur sig á góðum stað, þar sem hann bíður óþolinmóður þess að mjöltunum ljúki.
Þegar allir eru farnir gengur hann að mjólkurtankinum og veiðir froðuna ofanaf nýmjólkinni og síðan svolgrar eins mikið og hann getur í sig látið af mjólk.
Í þetta skipti var hann ekki einn um mjólkurþambið, því Gormi þykir mjólkursopi líka góður og fékk náttúrulega sinn skerf að launum fyrir flutninginn.
Á þeim bæjum sem Giljagaur heimsækir er lítið eftir í mjólkurtankinum þegar heimilisfókið kemur í fjósið daginn eftir.
GOTT RÁÐ
Þeir sem vilja koma sér í mjúkinn hjá Giljagaur ættu að setja volgt mjólkuglas (helst með froðu) út í glugga.
Þegar vel liggur á Giljagaur skilur hann eftir smágjöf í staðinn.
