Hversu fljótir hestar eru að laga sig að nýjum aðstæðum og læra má sjá á eftirfarandi sögu sem einn af lesendum Hestasögu sendi inn á dögunum
Ég dýrka hesta og á sjálfur sex góð reiðhross. Þetta eru reyndar ekki keppnishestar, enda er ég í fullri vinnu og stunda bara hestamennsku í frístundum mínum. En það gefur mér mikið að geta stússað við hrossin mín eftir vinnu og farið í góða útreiðatúra mér til afþreyingar á sumrin.
Hér er stutt saga um eina af hryssunum mínum sem heitir „bara“ Stjarna og er frá Miðkoti. Hún er undan fyrstu verðlaunahestinum Pilti frá Sperðli og hryssu sem hét Maístjarna frá Hvítanesi.
Ég eignaðist Stjörnu þegar hún var 7 vetra gömul og er hún fyrsti hesturinn sem ég eignaðist. Ég var þá alveg óvanur hestum og rétt að byrja í hestamennskunni. Ég var hreint ekki viss um, að Stjarna myndi henta fyrir mig þar sem hún var svo ofsalega viljug og átti erfitt með að standa kyrr. Ég komst líka fljótlega að því að hryssan var líka alveg bráðgáfuð. Mér hefur stundum jafnvel fundist hún hreinlega hafa mannsvit.
Þó Stjarna væri ör og viljug náðum við fljótt ljómandi vel saman. Hún var vel tamin og í alla staði mjög skemmtilegt reiðhross. Ég á henni margt að þakka og lærði á þessum tíma heilmikið af henni.
Hún hefur allan gang og er líka flugvökur. Mér finnst stórkostlega gaman að ríða skeið. Ég var fljótur að komast uppá lagið með skeiðið, því það er auðvelt að leggja Stjörnu. Þegar við tókum skeiðspretti saman fékk ég alltaf óstjórnlega gleðitilfinningu og var með gæsahúð af geðhræringu allan sprettinn. Það er ómetanlegt að fá að njóta slíkra stunda á hestbaki.
Ég gleymi aldrei deginum sem ég fékk Stjörnu. Ég setti hana strax á hús daginn sem hún kom og fór svo í stuttan reiðtúr á henni daginn eftir. Allt gekk eins og í sögu hjá okkur og við komum bæði afskaplega glöð og ánægð tilbaka úr reiðtúrnum.
Ég stoppaði hana við hesthúsdyrnar þar sem ég fór af baki, opnaði hurðina og teymdi hana inn í húsið. Daginn eftir fór ég aftur í reiðtúr á Stjörnu minni og gerði nákvæmlega það sama og fyrri daginn, sem sagt stoppaði við hesthúsdyrnar, fór af baki og setti hana inn.
Þriðja daginn sem ég reið út á henni og stoppaði að loknum reiðtúrnum við hesthúsdyrnar, gerði ég mig líklegan til að gera allt eins og áður. En áðuren ég gat stigið af baki tók Stjarna uppá því að bíta í handfangið og ýta svo hurðinni upp með snoppunni.
Það er alveg stórkostlegt að verða vitni að því, að dýr þurfi aðeins að sjá hluti gerða tvisvar til að geta svo framkvæmt þá síðan af eigin frumkvæði.
Elvar Reykjalín
